Ούνσετ, Zίγκριντ

(Sigrid Undset, Κάλουντμποργκ, Δανία 1882 – Λιλεχάμμερ 1949). Νορβηγίδα συγγραφέας. Τα δύο πρώτα της έργα Η κυρία Μάρθα Όουλιε (1907) και Η ευτυχισμένη ηλικία (1908), βγαλμένα από τη ρεαλιστική παρατήρηση του περιβάλλοντος και των ανθρώπων του Όσλο, της προσέφεραν μια υποτροφία σπουδών για την Ιταλία. Ολόκληρο το έργο της δείχνει την πορεία που ακολούθησε η συγγραφέας εμβαθύνοντας όλο και περισσότερο στην ηθικο-θρησκευτική αντίληψη της για τη ζωή, ως την προσέλευση της στον καθολικισμό (Μοντεκασίνο, 1925): Άνοιξη (1914), Οι φρόνιμες παρθένες (1918) και κυρίως τα ιστορικά μυθιστορήματα Η Χριστίνα κόρη του Λαβράν (1920-22) και Όλαφ Άντουνσον (1925). Στα έργα αυτά η Ο. αναπτύσσει με εξαιρετική λεπτότητα και ψυχολογική αλήθεια το αγαπημένο της θέμα: την πορεία προς την εξάγνιση μιας γυναίκας που την έχει παρασύρει το πάθος. Θρησκευτικής πνοής είναι και τα βιβλία που έγραψε μετά τη στροφή της προς τον καθολικισμό: Φλεγόμενη βάτος (1930), Ίντα Ελισάβετ (1932), Η πιστή σύζυγος (1936). Κατά τη διάρκεια του B’ Παγκοσμίου πολέμου μετέβη στις ΗΠΑ, από όπου με πολυάριθμα γραπτά κείμενα ενίσχυσε τον αγώνα για την αντίσταση. Το 1928 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ. Η Σίγκριντ, Ούνσετ, σε προσωπογραφία του Σβάρ-σταντ.